از رنجی که می بریم
جمعه, ۱ بهمن ۱۳۹۵، ۰۵:۰۹ ب.ظ
نشسته ام رو کاناپه انتهای هال،پرده ها رو کشیدم،لامپ ها رو خاموش کردم،مامان خوابیده،بابا نیست،تولد آبجی بزرگه است،ما نه بادکنک باد کرده ایم،نه شمع فوت کرده ایم،نه لباس های زرقی برقی پوشیده ایم نه آهنگ تولد اندب را گذاشته ایم،ما خیلی وقت ست اونجور که انتظار می رود باهام رفتار نمی کنیم،
