ایوان و غروب و قمر و فاخته باشد

برف میاد،خونه عمه کوچیکتر از خونه ماست،خیلی کوچیکتر،با یه آترا میشه کوره آجرپزی،با یه چایی به نقطه جوش میرسی،با یه خنده کل خونه میره هوا،به یه تابلو از شوهر خدا بیامرز عمه یه دیوار سیاه پوش میشه،با یه ریتم بندری کل خونه منارجنبون میشه،خونه عمه آستانه حرکتی نداره فاصله بین هرچیزی قد یه بند انگشته،قد یه اخم و لبخند،قد دست های کوچیک مهدیس که گل های کنار پنجره عمه رو ناز میکنه...

آخ من به فدای دست های کوچیک،لبخند های کوچیک،قاب عکس های کوچیک،پنجره های کوچیک برفی،خونه های کوچیک...